بر اساس گزارش واحد خبر آهن ملل اصفهان، عدم توازن حاکم در زنجیره تولید و تامین فولاد را می‌توان اصلی‌ترین مشکل طرح فولاد دانست که این زنجیره به ترتیب از سنگآهن شروع می‌‌شود و بعد از آن به کنسانتره، گندله، آهن اسفنجی و بیلت و سایر محصولات فولادی ختم می‌‌شود.
در بهمن سال 93 طرح جامع فولاد رونمایی شد. بر اساس این طرح مقرر شد که در سال ۱۴۰۴ ظرفیت تولید فولاد خام به ۵۵ میلیون تن برسد. در حال حاضر و با توجه به طرح‌‌های در جریان می‌توان گفت، رسیدن به این ظرفیت محتمل و امکان‌پذیر خواهد بود. این موضوع در صورتی امکان‌پذیر است که تامین سنگآهن، کنسانتره و گندله جوابگوی ظرفیت مورد نیاز باشد، اما هم اکنون با چالش‌هایی روبه‌رو است. علت این جریان این است که در سال گذشته مشکلات تامین مواد اولیه پر‌رنگ‌‌تر و در سال جاری با بهبود وضع، کم‌‌رنگ‌‌تر شده‌است. با این حال، کماکان مشکل تامین مواد اولیه و در واقع عدم توازن در زنجیره فولاد وجود دارد.
این مسئله در حالی است که بخش‌‌های خصوصی که در وسط و انتهای زنجیره تولید قرار دارند، برای تامین مواد اولیه خود محتاج واحدهای تامین‌‌کننده مواد اولیه که قسمت اول زنجیره تولید محسوب می‌شوند، هستند. غالب این واحدها وابسته به دولت یا اصطلاحا خصوصی و دولتی هستند. با این شرایط گاهی اوقات قیمت عرضه شده با قیمت فروش محصول نهایی هیچ‌‌گونه توجیه یا صرفه اقتصادی برای تولیدکننده ندارد.
به نظر می‌رسد که نظام قیمت‌گذاری فولاد به اصلاح نیازمند است. در این خصوص این نکته را باید مد نظر قرار داد که بر مبنای ظرفیت اسمی فولاد خام ۵۵ میلیون تن با کمبود ۹ درصد کنسانتره سنگآهن، ۲ درصد گندله و ۸ درصد آهن اسفنجی مواجه خواهیم بود. با این شرایط قیمت برخی از محصولات مثل میلگرد آجدار، تیرآهن، ورق گرم و سرد و غیره نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرند.
منبع: آهن ملل اصفهان (ahanmelal)
بر اساس گزارش واحد خبر آهن ملل اصفهان، هم اکنون کشور ما با خطر جدی تامین مواد اولیه در صنعت فولاد مواجه است. این مشکل بیشتر از آن که برخی از افراد فعال در این حوزه می‌اندیشند، جدیت دارد. در حال حاضر کسری فعلی نیاز کارخانه تامین شده‌است. میزان تولید سنگآهن دانه‌بندی کشور حدود 80 میلیون تن است. با وضع عوارض 25 درصدی که باعث محدودیت در صادرات شده و و جلوگیری از خروج حدود ۸ میلیون تن محصول کنسانتره و گندله، کسری نیاز داخلی به طور موقت تامین شده‌است.
با اینکه به طور موقت مسئله تامین مواد اولیه حل شده، اما با این حال، تنها تولید ۵۵ میلیون تن فولاد در بخش معدن، 2 برابر کردن تولید سنگآهن و استخراج حدود 150 میلیون تن سنگآهن دانه‌بندی است که می‌تواند باعث تامین کامل نیاز داخلی شود.
می‌توان گفت که در حال حاضر این مسئله، تنها راه برای سرمایه‌گذاری جهت حداکثرسازی تولید بخش معدن، در واقع تنها راه حل سرمایه‌گذاری برای حداکثرسازی تولید بخش معدن است. با این وجود هنوز هیچ برنامه صحیح و مدونی برای دستیابی به این هدف ارائه نشده‌است. شواهد نشان می‌دهد که دولت هم برای ایجاد انگیزه در سرمایه‌گذاران این بخش پر ریسک اقدامی صورت نداده‌است. چراکه بسیاری از فعالان معدنی اظهار می‌کنند که اشتیاقی به سرمایه‌گذاری در حوزه‌ای که تنها امکان فروش داخل در آن میسر باشد را ندارند. در صورتی که این روند تداوم یابد، در آینده نه چندان دور، ایران با مشکل کمبود سنگآهن مواجه خواهد شد.
چالش دیگر پیش‌روی صنعت فولاد، تعدد شرکت‌های تازه تاسیس تولیدکننده و نیز ظهور شرکت‌های معدنی فولادی است که در اوایل دهه گذشته با تفکیک مالکیتی بخش معدن از فولادسازان شکل گرفتند. از سوی دیگر در صورت وجود یک مدیریت واحد قطعا می‌توان با انرژی بالاتر و قدرت چانه‌زنی بهتری در خرید ملزومات و فروش محصول عمل کرد. جابه‌جا کردن سهام به صورت ضربدری میان شرکت‌های معدنی و فولادسازان و نیز ادغام شرکت‌هایی که سهامداران مشترک دارند در صورتی که با اراده دولت و نهادهای مالک مانند تامین اجتماعی انجام گیرد، از طریق کاهش تضاد منافع حلقه‌های زنجیره تولید، کاهش هزینه‌های موازی اداره این شرکت‌ها و نیز دستیابی به مقیاس‌ها بزرگ‌تر در معاملات می‌تواند هم‌افزایی قابل‌توجهی ایجاد کند. امید است این غفلت تصمیم‌گیران در اوایل دهه گذشته با تجربه به دست آمده و تدبیر مسئولان و مدیران امروز مرتفع شود.
منبع: آهن ملل اصفهان (ahanmelal)